Tapiry i Strusie Nandu

Tapiry i nandu

Tapir anta (Tapirus terrestris)
Występowanie: Ameryka Południowa (głównie nizinne lasy dorzecza Amazonki).
Gatunek zagrożony wyginięciem, objęty II załącznikiem Konwencji Waszyngtońskiej. Utworzono dla niego również Europejską Księgę Hodowlaną /ESB/.
Rozmnaża się w naszym ZOO.
Tapir uważany jest przez wielu przyrodników za „żywą skamielinę” ponieważ prawie nie różni się od swych przodków występujących licznie na ziemi w środkowym trzeciorzędzie. Górna warga wraz z nosem tworzą krótką, silnie umięśnioną trąbę. Tapiry anta wiele czasu spędzają w wodzie. Są świetnie przystosowane do pokonywania gęstych zarośli – mają gładką skórę, szczeciniastą sierść, klinowatą głowę i mocno umięśnione nogi. Młode są charakterystycznie ubarwione – ich brązowa sierść pokryta jest białymi pasami i plamkami. Maluchy są dzięki temu niewidoczne w gęstwinie leśnej.

Nandu szare (Rhea americana)
Występowanie: od północno-wschodniej Brazylii do środkowej Argentyny
Gatunek zagrożony wyginięciem, objęty II załącznikiem Konwencji Waszyngtońskiej
Nazwa tych ptaków pochodzi od dźwięków, brzmiących „nan – du”, wydawanych przez samca w okresie godowym. Głos samca jest bardzo donośny, wzmacniany przez wole pełniące funkcję rezonatora. Dodatkowo ptak wykonuje taniec godowy, w czasie którego biega po okręgu i kołysze głową. W okresie godowym duże stada tych ptaków rozbijają się na mniejsze grupy. Samiec gromadzi wokół siebie harem złożony z kilku samic. Sam buduje gniazdo, wysiaduje jaja złożone przez samice i opiekuje się pisklętami. Rola samic w wychowaniu młodych kończy się w chwili zniesienia jaj.