Historia zoo

Historia zoo

W średniowiecznym Krakowie, podobnie jak w innych ówczesnych stolicach istniały menażerie i zwierzyńce królewskie.
Pierwsze archiwalne wzmianki dotyczące dzikich zwierząt hodowanych w Krakowie pochodzą z 1406 roku, kiedy to sprowadzono parę lwów z Florencji.
Pierwszym zoo w Krakowie był mały zwierzyniec, który powstał w 1895 roku w Parku Krakowskim. Po kilku latach został zlikwidowany.
Zanim powstało Krakowskie zoo w Lesie Wolskim, od roku 1926 istniała tu tzw. Bażantarnia. Zgodnie z nazwą, była to hodowla bażantów, przy której jakiś czas trzymano także inne zwierzęta.
Idea utworzenia ogrodu zoologicznego zrodziła się w 1927 roku. Miejsce pod przyszłe zoo wybrano na polanie w środkowej części Lasu Wolskiego, na wzniesieniu /345 m n.p.m./. W roku następnym przygotowano teren, zbudowano klatki i woliery, w których umieszczono pierwszych skrzydlatych i czworonożnych mieszkańców.
Ogród Zoologiczny otwarto uroczyście 6 lipca 1929 roku. W dniu otwarcia zwierzostan liczył 94 sztuki ssaków, 98 sztuk ptaków i 12 sztuk gadów. Były to głównie zwierzęta fauny rodzimej, ale eksponowano również okazy tak egzotyczne jak małpy.
Od początku założenia ogrodu bardzo zasłużony dla jego rozwoju był Antoni Koziarz, który pełnił funkcję kierownika zoo do roku 1966.
W czasie II wojny światowej Krakowskie zoo znajdowało się pod administracją niemiecką. Niektóre zwierzęta zostały przetransportowane do niemieckich ogrodów. Sześć dorosłych żubrów, które wywieziono z Lasu Wolskiego zginęło w czasie bombardowania w Berlińskim zoo.
W 1963 roku utworzono samodzielne przedsiębiorstwo pod nazwą Miejski Park i Ogród Zoologiczny. Rozpoczął się okres rozbudowy i przebudowy zoo.
W roku 1975 obszar ogrodu powiększono do 15 ha. Stanowisko dyrektora objął dr Józef Skotnicki, który rozpoczął proces modernizacji wybiegów, klat i schronów dla zwierząt. Obecnie zoo w Krakowie jest średniej wielkości ogrodem europejskim, znanym na całym świecie, uczestniczącym aktywnie w międzynarodowych programach hodowlanych.