Tapir anta
Tapirus terrestris
Środkowa i północna część Ameryki Południowej.
Nizinne tropikalne lasy deszczowe.
Liście, rośliny wodne i bagienne, trawy, owoce.
Po ciąży trwającej 13-14 miesięcy na świat przychodzi jedno młode (bliźnięta rodzą się bardzo
rzadko).
Młode są charakterystycznie ubarwione – ich brązowa sierść aż do 9 miesiąca życia pokryta jest białymi pasami i plamkami. Maluchy są dzięki temu niewidoczne w gęstwinie leśnej.
Według IUCN Red List (Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony
Przyrody) gatunek zaliczony do kategorii VU – narażony na wyginięcie.
Na II załączniku Konwencji Waszyngtońskiej.
Gatunek objęty regionalną, europejską księgą rodowodową ESB.
Górna warga wraz z nosem tworzą krótką, silnie umięśnioną trąbę.
Są świetnie przystosowane do pokonywania gęstych zarośli – mają gładką skórę, szczeciniastą sierść, klinowatą głowę i mocno umięśnione nogi.
Tapir uważany jest przez wielu przyrodników za „żywą skamielinę”, ponieważ prawie nie różni się od swoich przodków występujących licznie na ziemi w środkowym trzeciorzędzie.