Flaming różowy
Phoenicopterus ruber roseus
Południowa Europa, zachodnie wybrzeże Atlantyku, Afryka, Indie. Jest najszerzej rozprzestrzenionym gatunkiem flaminga.
Słone laguny, brzegi jezior, rozlewiska rzek.
Drobne mięczaki, skorupiaki, owady i pokarm roślinny.
Do gniazda w kształcie kopca, zbudowanego z mułu samica składa zazwyczaj 1 jajo. Szaro upierzone młode wylęgają się po okresie inkubacji trwającym około 30 dni. Dojrzałość płciową uzyskują po 5-6 latach. Gatunek ten gniazduje w koloniach, liczących nawet do kilku tysięcy osobników.
Według IUCN Red List (Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody) gatunek zaliczony do kategorii Lc – oznaczającej mniejsze ryzyko zagrożenia.
Na II załączniku Konwencji Waszyngtońskiej.
Dziób flaminga jest mocno zakrzywiony. Po zanurzeniu w wodzie płaska szczęka górna znajduje się u dołu, a znacznie masywniejsza żuchwa u góry. Pompującymi ruchami gardła ptak wciąga wodę końcem dzioba i wyciska ją u jego nasady. Grzebyki rogowych blaszek na brzegach dzioba działają jak filtry, odcedzając pokarm.